恰同学少年

楼上诸位剖析得很透彻，我深有同感，如果用一句话概括青年毛泽东的成才之路，我想应该是“良师益友好学校，勤学苦炼有胆识”。

这里谈谈反面教材刘俊卿，最初他与毛泽东、蔡和森等人差不多，都是贫苦的学生，也颇具才华，为何很快走上截然相反的道路？

性格决定命运，贫困的家庭带给他极度自卑，他读书的目的就是为了出人头地，有个体面的工作，得到社会的尊重。

我们不能因此就给他目光短浅，心无大志的评语。

毛泽东这样的伟人可能是数百年才出一位的，不能以伟人的标准来要求每个人。

刘俊卿的想法很实在，也很合理，当今社会，很多寒家子弟，家里砸锅卖铁供他们上大学，不也是为了改变家里贫苦的境况吗？

当每天要为柴米油盐发愁、生存都成问题时，最迫切的应该是如何活下去，而且能体面的活下去。

他如果沿着自己的道路，老老实实读书，以他的才华，虽不及毛、蔡等人，仍可名列前茅，完成学业后，当个小学教师，虽然不能大富大贵，但至少生活不会太差，也是个体面的工作，能为国家、社会做些贡献。

如果说偷走萧家兄弟的文章，仅仅是出于嫉妒，希望自己名列三甲，尚属品行方面的小错，可以改正。

与赵一贞的相恋，赵父的强烈反对与轻视，彻底粉碎了他的人生计划，老天不会给他那么多时间了，他必须尽快改变目前的一切，尽快变得富有、体面与尊贵。

于是，人性的弱点逐渐发力，从嫉妒同学才华，亲近富家公子，假充富人子弟，追求体面的穿着等小坏，到逢迎上级、阿附权贵、逆时而行、出卖老师同学、充当黑恶势力走狗等大恶，最终落得父亲惨死、爱人自尽、众叛亲离、亡命天涯的下场。

刘俊卿的悲惨结局，可能让很多人联想到红颜祸水，如果他不认识赵一贞，可能不会如此下场。

我觉得，不能将错算到爱情的头上。

一对年轻男女，除尝爱情滋味，他们的爱无疑是纯洁、真诚的，对成为他们爱情信物的那本《少年维特之烦恼》，他们自始至终都珍爱无比，更印证了这一点。

那么，问题出在哪里？

个人认为，他因自卑而自闭，改变命运的想法不错，错在选择了以一己之力，以图对抗命运。

同学中家境贫苦的不在少数，孔校长招生时也提到就是要招穷人家的孩子，蔡和森更是一个典型。

相比之下，刘俊卿毕竟还能穿上没有补丁的衣服，有父亲和妹妹料理一切、挣钱供他读书，不用自己去擦皮鞋。

他不该因为家里穷，怕被人瞧不起，而假充富家子弟，只与真正的富家大少王子鹏交往。

身为富家公子的王子鹏，善良而懦弱，才能平庸，并不是坏人，于刘俊卿人品性格亦无助益，但其富家公子奢华的作派却深刻影响了刘俊卿，为其在错误的路上越走越远，埋下伏笔。

俗话说，近朱者赤，近墨者黑，如果刘俊卿放下自卑的包袱，与毛、蔡等一众同学坦诚相见，成为好友，相信他们的人格魅力与高尚的品德，必将深刻影响他，如此，则他的一生，定会是另一种结局！

短短几年，刘俊卿的人生却如此充满戏剧性，让我对其真实性产生怀疑。

而且之前从未听说此人，上网一查，果然不错。

剧本创作者可能为了更加突出伟人的光辉，专门虚构出此反面人物。

可笑的是，作者百密一疏，留下一处败笔，千年学府，拥有着众多名师的一师，居然也培养出了此等“人才”？

毛泽东连偏科这种事，都能立刻引起校长与诸位老师高度关注，与其谈心，使其适当改正。

刘俊卿，则自始至终从未受到诸位老师的关心，不论他做错了什么，老师与同学对他只有冷漠与敌视。

唯一一次对他进行的教育，是扔馒头事件后，校长没有单独与其谈心，私下对其进行批评和教育，而是大张旗鼓的在全校师生面前痛斥此等浪费粮食之做法。

凭良心说，人要脸，树要皮，何况是有着极度自卑的刘俊卿，此种做法，达不到教育的目的，更适得其反，让刘俊卿增加仇恨与敌视，促使其走向全校师生的对立面，最终踏上罪恶之路。

培养出他这样的学生，学校不应该担负责任吗？

一师的光辉形象必定因此蒙羞。

不知大家以为然否？

PS：刚在网上搜索刘俊卿其人时，发现关注他的人还不少，有一些分析他的文章，写得很好，有兴趣的朋友，可以看看！

<沁园春.长沙>,独立寒秋，湘江北去，橘子洲头。

看万山红遍，层林尽染；漫江碧透，百舸争流。

鹰击长空，鱼翔浅底，万类霜天竞自由。

怅寥廓，问苍茫大地，谁主沉浮。

携来百侣曾游，忆往昔峥嵘岁月稠。

恰同学少年，风华正茂；书生意气，挥斥方遒。

指点江山，激扬文字，粪土当年万户侯。

曾记否，到中流击水，浪遏飞舟。

དམར་དམག་དང་འབྲེལ་བའི་གློག་བརྙན་ལ་ལྟ་འདོད་མི་འདུག རྒྱུ་མཚན་ང་རང་དམར་དམག་གི་དུས་རབས་དང་མ་འཁེལ་བས་ཡིན་ནམ། ཡང་ན། དམར་དམག་དང་མཉམ་དུ་བརྒྱུད་མྱོང་བའི་ཨ་མྱེས་དང་ཨ་ཕས་ཆུང་དུས་ནས་དམར་དམག་གི་གློག་བརྙན་ཕུད་དྲགས་པས་དེས་སུན་སྣང་བཟོས་པ་གང་ཡིན་མི་ཤེས་མོད། གང་ལྟར་དམར་པོའི་སྲིད་དབང་ཇི་ལྟར་བླངས་པའིཐད་ཀྱི་གློག་བརྙན་ལ་ལྟ་སྙིང་མི་འདུག འོན་ཏེ། གནས་སྐབས་འདི་ལྟར་བསྒྱུར་ཞོག ༼སློབ་གྲོགས་ཆ༽ ཞེས་པའི་མུ་འབྲེལ་གློག་བརྙན་འདི་ལྟ་སྙིང་འདོད་བྱུང་། བལྟས་ནས་ཀྱང་ཡིད་ཀྱི་མཚོ་མོ་དྲག་ཏུ་སྐྱོམ་ཞིང་། བལྟས་ཚར་ནའང་རང་དགར་འཇོག་མ་འདོད་པར་བརྙན་དཔྱད་ཅིག་འབྲི་སྙིང་སྐྱེས། གློག་བརྙན་ནང་གི་མི་སྣ་དག་དམར་པོའི་སྲིད་དབང་དང་འབྲེལ་བ་ཆེ་ནའང་། གློག་བརྙན་རང་དམར་པོའི་སྲིད་དབང་དང་འབྲེལ་བ་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་བཤད་ཀྱང་ཆོག་སྟེ། གློག་བརྙན་འདི་ནི་དགེ་རྒན་ཚོས་ཇི་ལྟར་སློབ་གསོ་བྱེད་པ་དང་སློབ་མ་ཚོས་ཇི་ལྟར་དཔེ་ཀློག་བྱེད་པའི་བརྗོད་གཞི་འདི་དང་དམ་པོར་འབྲེལ་འདུག ༡-དགེ་རྒན་དང་སློབ་གསོ། ཅི་ལྟ་བུ་ཞིག་ཡིན་ན་དགེ་རྒན་ཞིག་གི་མཚན་ཉིད་ཚང་ངམ། ཐོག་མར་ཐོས་པས་རྒྱུད་ཕྱུག་པ་ཞིག་ངེས་པར་ཡིན་དགོས་པ་དང་། སློབ་མ་ཚོར་བསྟུན་མཁས་པ། འགྲོགས་བདེ་གཤིབ་བདེ་ཡིན་པ། ལྷག་པར་དུ་བསམ་བློའི་མཐོ་ཚད་ཞིག་ནས་འགྲེང་སྟེ་སློབ་མའི་རྒྱུད་འདུལ་མཁས་པ་ཞིག་ཅིས་ཀྱང་ཡིན་དགོས་པ་སྟེ། སློབ་གཙོ་དཔེ་བཞག་པའི་སློབ་མའི་ཁ་མིག་ཡར་ལྟ་ཕྱོགས་ལ་རྒྱབ་སྐྱོར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་དང་། ཡང་ནག་ཉེས་གང་ཞིག་ནམ་ཡང་འགེབས་སྲུང་མི་བྱེད་པར་ཐག་གཅོད་པའི་བློ་དང་། ལྷག་ཏུ་སློབ་མའི་སྐྱིད་སྡུག་དང་བསྟུན་ནས་འགྲིག་ཁྲིམས་ཀྱི་ཡང་ལྕི་ལ་བརྟག་པ། དེ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཡིད་འགུག་པ་ནི། སློབ་གསོ་ཁོ་ན་གཙིགས་སུ་བཀུར་ནས་ཕུལ་བྱུང་གི་དགེ་རྒན་གདན་དྲངས་ཏེ་དགེ་རྒན་གྱི་བྱང་ཚད་མཐོར་འདེགས་པ་དང་། སློབ་གྲྭའི་འགྲོ་གྲོན་དང་སློབ་མའི་འཚོ་བའི་གྲོན་དངུལ་སོགས་ཡོད་ཚད་ཁུར་དུ་བླངས་ཏེ་དགེ་སློབ་གཉིས་ལ་སློབ་གསོ་མ་གཏོགས་ཁུར་གཞན་མེད་པའི་མཐུན་རྐྱེན་དཔེ་ལེགས་བསྒྲུབས་ཤིང་། སློབ་མ་ཚོར་ཐོག་དང་པོར་གོ་བརྡ་སྤྲོད་པ་ནི། སློབ་མ་ཞིག་ལ་མཚོན་ན་ཆེས་གལ་ཆེ་བ་ནི་གང་ཡིན་པ་དང་། དཔེ་ཀློག་བྱེད་དོན་ནི་མ་རིག་པའི་མུན་པ་ལས་སངས་ཆེད་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལས་སངས་ནས་དམངས་ཀྱི་གོ་རྟོགས་སད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁབ་ཀྱི་དོན་དུ་ཧུར་བརྩོན་་བྱེད་དགོས་པ་དང་། དཔེ་ཀློག་གིས་ལས་དབང་བསྒྱུར་དགོས་ཤིང་། འཁྲུག་སྐབས་དྲག་པོའི་དམག་ལ་བརྟེན་ནས་གནམ་འོག་བདེ་ལ་འགོད་དགོས་པ་དང་། ཞི་བའི་དུས་རིག་གནས་ལ་བརྟེན་ནས་ནང་སེམས་ཀྱི་བློ་སྦྱོང་ལ་འབད་དགོས་ཚུལ་གྱི་གདམས་པ་གནང་ཞིང་། སློབ་གསོས་མི་རེ་རེ་བཅོས་ཤིང་། མི་རེ་རེ་བཅོས་ན་སྤྱི་ཚོགས་ལེགས་སུ་འགྲོ་བ། སྤྱི་ཚོགས་ལེགས་སུ་སོང་ན་རྒྱལ་ཁབ་དར་བ། དེ་བས་རྒྱལ་ཁབ་ཅིག་དར་དགོས་ན་སློབ་གསོ་ཨང་དང་པོར་འཇོག་དགོས་ཤིང་། སློབ་གསོ་སྐྱོང་དགོས་ན་ན་གཞོན་རྣམས་ཀྱི་བློ་རིག་བསལ་དགོས། ན་གཞོན་དར་ན་་ད་གཟོད་རྒྱལ་ཁབ་དར། ན་གཞོན་ལ་རང་དབང་བྱུང་ན་ད་གཟོད་རྒྱལ་ཁབ་ལ་རང་དབང་ཐོབ། དེ་བས་ན་གཞོན་རྣམས་ཀྱིས་སྦྱངས་པ་གོ་ཆོད་བྱེད་དགོས་ཤིང་། ལུས་ལ་བརྟེན་ནས་རྒྱལ་དོན་ལ་འབད། སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་དམངས་སེམས་གསོ། གང་ལྟར། སློབ་གྲྭ་ནམ་ཡང་སྤྱི་ཚོགས་དང་ཁ་བྲལ་ཡ་འཐོར་རུ་འགྲོ་རུ་མ་བཅུག་པར། རང་དོན་ཁྱིམ་དོན་སྡེ་དོན་རྒྱལ་དོན་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་འབབ་དུ་འཇུག་མཁས་ཤིང་། སློབ་གྲྭའི་བདེ་སྡུག་ཆེད་རང་སྲོག་འབུལ་བ་ནི་དངོས་གནས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཞིག་རེད་ཨང་། མ་ཟད། ད་དུང་དགེ་རྒན་དམ་པ་ཡང་ཁྲང་ཅི་ཁོང་སྟེ། ཐོས་པས་རྒྱུད་ཕྱུག་ཅིང་ཞུམ་མེད་ཀྱི་སྙིང་སྟོབས་ལྡན་པ། སྦྱིན་གཏོང་གི་ཕྱག་ཟུང་རིང་དུ་རྐྱོང་མཁས་པ། སྣོད་རུང་གི་སློབ་མ་འཚོལ་ཤེས་པ་དང་། དེའི་ཆེད་དུ་རང་གི་ནུས་ཤུགས་ཡོད་ཚད་ཕུད་ཐུབ་པའི་བློས་གཏོང་ཅན་ཁོང་ལྟ་བུ་ནི་ང་ཚོའི་ནམ་ཡང་མིག་དཔེ་ཉག་གཅིག་སྟེ། སློབ་ཁྲིད་གཅིག་བྱེད་པ་ལའང་སློབ་ཁྲིད་བཅུ་ཡི་གྲ་སྒྲིག་ཕུན་ཚོགས་དགོས་ཤིང་། གར་སྟེགས་སྟེང་གི་ལོ་གཅིག་ནི་གར་སྟེགས་འོག་གི་ལོ་བཅུ་ཡིན་དགོས་པའི་གཟབ་ནན་དང་བློ་རྒྱ་མངའ། སློབ་མ་ཚོར་ཐོག་དང་པོར་སློབ་ཁྲིད་བྱེད་སྐབས་བློ་སྦྱོང་ལ་འབད་དགོས་པ་ཨང་དང་པོར་འཇོག་ཅིང་། བློ་སྦྱོང་ལ་འབད་དགོས་ན་ཕུགས་བསམ་ལྡན་དགོས་པའི་སྐོར་ནས་གོ་སྐོན་བློ་འགུག་གི་སླིབ་གསོ་གཏོང་ཞིང་། སློབ་མ་རེ་རེར་ཕུགས་བསམ་སྐོར་ནས་དྲི་བ་འདྲི་ཞིང་། རང་གི་ཕུགས་བསམ་གླེང་སྐབས། དཔོན་སར་མི་སྙེག རྒྱུ་ནོར་མི་འཚོལ། དབུལ་ཕྱུག་དང་ཚ་གྲང་གང་ཡིན་རུང་། རང་ཤག་སྦྱིལ་བུའི་ལྡིང་ཁང་ནང་ནས་བདེ་ལ་འདུག་ཞོར། སློབ་ཁྲིད་སློབ་གསོ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐའ་མར་སློབ་མ་ཚོས་རང་རང་ས་ནས་རང་རང་གི་ཐད་ཀ་ནས་གནམ་འདེགས་ཀྱི་ཀ་བ་རེ་ཉན་པ་དེ་གཅིག་པུས་ཡིད་ཚིམ་པའི་བློ་རྒྱ་དེ་ནི། ང་ཚོའི་དགེ་རྒན་ཚོའི་དམིགས་བྱ་ཉག་གཅིག་པུ་མིན་ནམ། ད་དུང་སློབ་མ་སྣོད་རུང་ལ་ཤེས་བྱ་གཅིག་པུས་མི་ཆོག་པར་ནུས་པ་སྦྱོང་བརྡར་གཉིས་མཉམ་འགྲོ་མཉམ་གཤིབ་ཡིན་དགོས་པའི་གདམས་པ་གནང་ཞིང་། སློབ་མའི་གོ་རྟོགས་དང་བློ་རྒྱ་བསྐྱེད་ཆེད་དུས་ཚོད་གང་ཡོད་དེའི་ཆེད་དུ་ཕུལ་ཞིང་། སློབ་མ་སྣོད་ལྡན་ཁ་ཤས་བསྐྱེད་བསྲིང་བྱེད་པའི་ཤེས་རྒྱ་དང་བློ་རྒྱ། ཕུགས་རྒྱང་སོགས་ནི་དངོས་གནས་ཕྱག་འཚལ་དགུ་ཕྲུགས་བྱེད་པའི་གནས་ཡིན། ད་དུང་བྱ་བའི་གལ་ཆེན་གྱི་ཕྱོགས་ནས་ནམ་ཡང་སློབ་མ་རིས་རུ་མི་འདོར་བར། སློབ་མ་ལ་བློ་གཏད་ལིངས་སྐྱུར་བྱེད་ཅིང་། མཐའ་གཅིག་ཏུ་སློབ་མའི་ཕྱོགས་སུ་ལངས་ནས་སློབ་མ་སྒོར་ཕུད་དགོས་ན་དགེ་རྒན་ང་ཡང་སྒོར་ཕུད་རོགས་ཟེར་ཞིང་། སློབ་མའི་འཇོན་ནུས་ལ་མཐོང་ཆེན་ལས་སློབ་མའི་རྩལ་ནཡས་འབུར་འཇོམས་མི་བྱེད་ཅིང་། སྒྲིག་ཁྲིམས་ཁོ་ནས་སློབ་མ་གཅུན་ཐབས་མི་བྱེད་པར་དགེ་རྒན་ཚོས་རང་འགུལ་ངང་འགྲིག་ཐབས་ཡོང་བར་བྱེད་པ། རང་ཚོས་ཀྱི་རྩ་འཛུགས་ཚོ་ཆུང་མང་པོ་འཛུགས་པར་སྐུལ་མ་དང་རྒྱབ་སྐྱོར། སློབ་གསོ་གཏོང་མཁས་པ་དང་། སློབ་མའི་ནོར་འཁྲུལ་གང་ཡིན་རུང་བྱུང་རྒྱལ་དུ་ཐག་གཅོད་མི་བྱེད་པ་དང་། སློབ་གསོ་གཏོང་སྟངས་སྣ་གཅིག་མ་ཡིན་པར་ནམ་ཡང་ཐབས་མཁས་ཇུས་ལེགས་ཀྱིས་སློབ་མ་སྐྱོང་བ། སློབ་མ་ཞིག་འཕྱུག་སོང་བ་ཡིན་ནའང་ཁྱོདརང་ནོར་སོང་ཞེས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གཤེ་གཤེ་གཏོང་བ་མ་ཡིན་པར། སློབ་གསོ་བཏང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་སློབ་མར་རང་ཤུགས་ཀྱིས་ང་ནོར་སོང་ཞེས་ཁས་ལེན་དུ་འཇུག་མཁས་པའི་སློབ་གསོ་གཏོང་སྟངས་ཐབས་མཆོག་དེ་འདྲ་བ། མདོར་ན། དགེ་རྒན་ནི་སློབ་ཁྲིད་སྐབས་ཀྱི་དགེ་རྒན་གཅིག་པུ་མ་ཡིན་པར། འཚོ་བ་དང་དཔེ་ཀློག ཁྱིམ་ཚང་། མི་སྒེར་གྱི་དཀའ་ངལ་སོགས་ཡོད་ཚད་ཀྱི་ཐོག་ནས་སྣེ་སྟོན་དང་ཁྲིད་སྟོན་བྱེད་མཁས་པའི་དགེ་རྒན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ཏག་ཏག་རེད་ཨང་། འདི་འདྲ་བ་ནི་ད་གཟོད། ང་ཚོའི་མིག་སྟོན་དང་དཔེ་ལེགས། བཀུར་བྱ་དང་སློབ་སྦྱོང་གི་གནས་སུ་འོས་ལ། མིག་སྔའི་དགེ་རྒན་ཚོར་ཞིབ་བསྡུར་ཞིག་བྱས་ཚེ། ད་གཟོད། བར་ཁྱད་དང་བར་ཐག ངེད་ཚོའི་ནོར་འཁྲུལ་དང་མ་འཁྱོང་ས་། ཐ་ན་ནག་ཉེས་སོགས་ཀྱང་ཞར་དང་ཞོར་ལ་ངེས་ཤེས་ཟབ་མོ་འདྲོངས་སུ་འཇུག ༢- སློབ་མ་དང་སློབ་སྦྱོང་། ཡང་ཅི་ལྟ་བུ་ཞིག་ན་སློབ་མ་མཚན་ཉིད་དང་ཚང་བ་ཞིག་ཡིན་ནམ། སྔགས་ཕྱོགས་ནས་སློབ་མ་ཞིག་ལ་ཚང་དགོས་པ་མང་པོ་ཡོད་མོད་ཀྱང་། སྤྱིར་བཏང་དུ་བློ་གསལ་ཤེས་འདོད་བླ་མས་གུས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་དེས་མ་ཆོག་པ་མེད་པར་འདོད་དེ། ཀླ་ཀློའི་རྒྱུད་ཅིག་གམ་བློ་མི་གསལ་བ་ཅིག་མ་ཡིན་པར་ཤེས་པ་དང་བློ་མ་གཞི་ནས་གསལ་བོ་ཡིན་དགོས་ཁར། དེའི་ཐོག་ལ་ནམ་ཡང་རྒྱུད་ན་ཤེས་འདོད་ཀྱི་བློ་དེ་མེད་དུ་མི་རུང་ཞིང་། ཅི་ཞིག་སྐོམ་པས་ཆུ་འདོད་པ་དང་ལྟོགས་པས་ཟས་འདོད་པ་ལྟ་བུའི་ཤེས་འདོད་ཀྱི་བློ་ཡོད་ན། ད་གཟོད་བརྒྱ་ལ་བློ་གསལ་བོ་དེ་འདྲ་མ་ཡིན་པར་རིག་རྡིབ་ཅིག་ཡིན་ནའང་ཤེས་འདོད་ཆེ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་སྐྱོང་དུ་རུང་བ་དང་། ཤེས་འདོད་ཆེ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་བླ་མར་གུས་བཀུར་བྱེད་ངེས་པས། བློ་གསལ་ཤེས་འདོད་ཅིག་ངེས་པར་མ་ཡིན་ཐབས་མེད་ཡིན། ཁོང་ཅག་ལ་མཚོན་ན། མི་ཚང་ཕལ་བ་ཏག་ཏག་ནས་སྐྱེས་པའི་འབྱོར་པ་དམན་པའི་སློབ་མ་དག་ཡིན་ནའང་། ནམ་ཡང་ཤེས་བྱ་རིག་གནས་སྦྱོང་འདོད་ཀྱི་གདུང་བ་ཆེ་ཞིང་། ཚ་བས་གདུང་། ཁོ་ཚོས་ཤེས་བྱའི་གནས་གང་ལའང་འབད་པས་བསྟེན་ཅིང་དཔེ་ཀློག་སྐྱོར་སྦྱངས་ཀྱིས་མཚམས་མི་འཇོག་ལ། དགེ་རྒན་དང་ལྷན་དུ་ཐོས་བསམ་དང་དོགས་འདྲི། ཉན་རྐྱང་མི་བཤད་པར་ཁེར་ཚུགས་ངང་བསམ་བློ་གཏོང་རྒྱུར་བྲེལ་ཞིང་། དཔེ་ཆ་རྐྱང་བ་ཀློག་པ་ཙམ་ཡང་མ་ཡིན་པར། ནམ་ཡང་དཔེ་ཆ་དེ་འབྲེལ་གྱི་དཔེ་ཆ་མང་པོ་ཀློག་སྟེ་ཟིན་བྲིས་ཀྱིས་དཔེ་དེབ་ངོས་གང་ཞིང་། ཡང་དཔེ་ཀློག་རྐྱང་པ་མ་ཡིན་པའི་དཔེ་ཀློག་བགྲོ་གླེང་སྤེལ་ནས་མཚན་ཉིད་དང་རྩོམ་རིག་གི་མཐོ་སར་སྙེག་ཅིང་། ནམ་ཡང་དཔེ་ཀློག་ལས་ཁ་རྣ་ཡོད་ཚད་བཀབ་སྟེ་དངོས་ཡོད་ཀྱི་སྤྱི་ཚོགས་ལ་དོ་འཁུར་མི་བྱེད་པ་དེ་འདྲ་ཡང་གཏན་མ་ཡིན་པར། དུས་དང་བབསྟུན་པའི་གཏམ་གླེང་ཞིང་། སྤྱི་ཚོགས་ཀྱི་དམར་སར་འབབ། ནམ་ཡང་ར་བ་དང་སྒྲོམ་གང་རུང་ཞིག་ཏུ་ཚུད་དུ་མ་བཅུག་པར་ལྟ་རྒྱ་དང་མཐོང་རྒྱ་བསྐྱེད་ཅིང་། དེང་གི་བྱ་བའི་འགན་འཁུར་དེ་གཞན་ན་མེད་པར་ང་རང་ཚོའི་ཕྲག་སྟེང་ན་ཡོད་པའི་ཁུར་ཆེན་ལེན་ཞིང་། མི་རིགས་དར་ཞིང་སྟོབས་པ། མི་དམངས་བདེ་ཞིང་སྐྱིད་པ། སྤྱི་ཚོགས་ཞི་ཞིང་ཕྱུག་པ། ཡོད་ཚད་ན་གཞོན་ལ་རག་ལས་པས། ན་གཞོན་ངེད་ཅག་གིས་སྙིང་རུས་བསྐྱེད་ཅིང་ཤ་ཐང་འབད་ཐང་བྱེད་དགོས་པ་དང་། དེ་དང་བསྟུན། རང་བཞིན་གྱིས་ཁོ་ཚོའི་དམིགས་འབེན་མཐོ་ཞིང་ཕུགས་རྒྱང་རིང་བ། ལག་ལ་བྲིས་དང་ཁ་ལ་གཏམ་རང་བཞིན་གྱིས་འབྱོར་བ། ས་གཞི་གདན་དུ་བཏིངས་ཤིང་ནམ་མཁའ་མལ་དུ་འདིང་བ། ཉི་ཟླ་ངའི་མགོ་ཐོག་ཏུ་གནས་ཤིང་། རི་ཀླུང་ངའི་རྐང་འོག་ཏུ་གནས། གནམ་ས་ངའི་སེམས་ཁོང་དུ་གནས། ཞེས་པའི་འདི་འདྲའི་དཔའ་གདེང་དང་ཆོད་སེམས་རྙེད། དེར་མ་ཟད། ཡོད་ཚད་དཔེ་ཆའི་ཁྲོད་ནས་འཚོལ་བ་དང་རྙེད་པ་གཅིག་པུའང་མ་ཡིན་པར། ལག་ལེན་དངོས་ལ་གཞོལ་བ་དང་། ཆར་ཤ་ཅི་འདྲ་ཆེ་ནའང་རི་བོར་འགོ འུར་ཟིང་ཅི་འདྲ་ཆེ་ཡང་མནོ་བསམ་གཏོང་། རི་ཆུ་ནགས་གསུམ་ཉུལ་ཞིང་སྲང་ལམ་ཤར་ནུབ་བརྟོལ། ཆུ་དང་གཙང་པོ་བརྒལ་ཞིང་། ལ་དང་ལུང་པ་བརྒྱུད། སྐྱེ་བོ་མཆོག་དམན་བར་གསུམ་ཐུག མདོར་ན། སྐྱེ་དགུ་མ་ལུས་སྟེང་ནས་རིག་པ་འཚོལ། ཡུལ་བསྐོར་ལྗོངས་རྒྱུའི་ཁྲོད་ནས་ཐོས་པ་འཚོལ། འབྲུ་མེད་ཡིག་ཆེན་བཀླགས་ནས་གནས་ལུགས་འཚོལ། གནམ་འོག་དོན། ཀུན་ལ་གནས་ལུགས་ཡོད། དཔེ་ཆར་རློམ་རྐྱང་བྱེད་པ་ལས། དཔེ་ཆ་མེད་པས་དགའ། འབྲུ་ཡོད་པའི་དཔེ་ཆ་བཀླག་དགོས་ཀྱང་། དེ་ནི་བེམ་རོ་ཉིད་དང་མཚུངས། དོན་ཀུན་རྟོགས་ན་ཐོས་པ་འཚོལ་དང་འདྲ། དེ་བས་བུ་སློབ་ཚོས། རི་ཀླུང་རྩི་ཤིང་དང་། གནམ་སའི་སྐྱེ་རྒུ་ཁྲོད། འབྲུ་མེད་ཡིག་ཆེན་ཀློགས། འབྲུ་མེད་གནས་ལུགས་འཚོལ། དེ་བས་ན། ཁོ་ཚོས་སྔོན་བྱུང་སྐྱེས་ཆེན་ཚོས་རེས་མོས་ངང་ལོ་ངོ་བརྒྱ་རེར་གནམ་སར་ཁ་ལོ་བསྒྱུར། ད་ལྟའི་གནམ་སའི་དར་རྒུད་འདི་ལ། སུ་དང་གང་གིས་བདག་པོ་རྒྱག ཅེས་གད་རྒྱངས་སྒྲོག་ཅིང་ཀི་རིང་འདེབས། འདི་ནི་ད་གཟོད་ཤེས་བྱ་དང་ནུས་པ་མཉམ་སློབ་ཞེས་པ་དེ་མིན་འགྲོ ལྷག་པར་དུ་ཤེས་བྱ་དང་རིག་གནས། མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁབ་ལ་བརྩེ་གདུང་ཇི་ལྟར་ཟབ་པ་དེ་བཞིན་གྱིས་རང་སོ་སོའི་མ་ཡུམ་ལ་བརྩེ་གདུང་དེ་ལྟར་ཟབ་ཅིང་། ཚིག་གཅིག་གིས་སྨྲས་ན། མ་ཡུམ་ཚོས་སྐྱིད་ཅི་ཡང་བརྒྱབ་མ་མྱོང་། ཁོ་ཚོས་སྐད་ཆ་ཚིག་གཅིག་ཀྱང་མི་བཤད་པར། ལས་ཡ་་་་ལས་ཡ་་་ཐང་ཆད་རག་བར་དུ་ལས་ཤིང་། ལས་མི་ཐུབ་རག་བར་དུ་ལས། ལས་ནས་ལུས་གང་ནད་ཀྱིས་ཁེངས་སུ་བཅུག ནད་བྱུང་རྗེས་སྟོན་ས་མེད་པས། དེ་ལྟར་རང་སར་བསྐྱུར་ནས འགོར་འགྱངས་བྱས་ནས། མཐར་ནད་ཆུང་ཆུང་ནད་ཆེན་དུ་གྱུར། ནད་ཆེན་པོ་་་་་་་་་གང་ལྟར་ཁོ་ཚོར་རང་འདུག་ཅིག་མེད་ལ། ཅིག་ཁོམ་ཚེ་ལུས་གང་གཟེར་ཞིང་མནར་གྱིན་ཡོད། ཞེས་པས་མ་ཡུམ་ཡོངས་ཀྱི་སྐྱིད་སྡུག་རྗེན་ནེར་བསྟན་ཡོད། འདི་ལྟ་བུའི་མ་ཡུམ་ལ་བཅངས་པའི་བརྩེ་གདུང་དང་། ཕུ་ནུ་ལ་བཅངས་པའི་ལྷག་བསམ། མི་རིགས་དང་སྤྱི་ཚོགས་ལ་བཅངས་པའི་ཆོད་སེམས། ཐག་ཉེ་ས་ནས་བསླབ་པ་དོན་གཉེར་རིང་དུ་མ་དོར་ཞིང་། ཐག་རིང་ས་ནས་སྤྱི་པའི་བདེ་སྡུག་འཁུར་དུ་ལེན་མཁས་པ་སོགས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འཛོམས་པའི་ཕར་ནང་ནས། ང་ཚོས་རྒན་ལ་བཀུར་བ་དང་ཆུང་ལ་བྱམས་པ། མི་ཆོས་ཀུན་སྤྱོད་སོགས་ནི་ཆུང་དྲགས་པས་མ་གླེང་ཀྱང་ཆོག་གོ། དེ་བས། སློབ་མ་ཞིག་ལ་མཚོན་ན་འདི་དག་གི་སྤྱོད་ཡོན་ལྡན་ཚེ། ང་ཚོས་ད་དུང་ཅི་ཞིག་གི་རེ་བ་འཛིན་ནམ། སློབ་མ་ཞིག་ལ་མཚོན་ན། ཆེས་གལ་ཆེ་བ་ནི་སློབ་སྦྱོང་ཡིན་པ་སྨྲས་མ་དགོས་ཤིང་། སློབ་སྦྱོང་ཡང་དཔེ་དེབ་དང་དཔེ་དེབ་མ་ཡིན་པ། འབྲུ་ཡོད་པ་དང་འབྲུ་མེད་པ། བསླབ་དེབ་ནས་སྤྱི་ཚོགས་སོགས་ལ་ཁྱབ་པར་བྱས་ནས་ཡོད་ཚད་སྦྱངས་རི་བ་དང་། སྦྱོངས་རྒྱ་ཡོད་པ་ཞིག་གི་ཚད་ལ་ཐོན་ཚེ། ད་གཟོད། དེ་ནི་སློབ་མ་ཡིན་ལ་ཡང་སློབ་མ་མ་ཡིན། ད་གཟོད། དེ་ནི་སློབ་སྦྱོང་ཡིན་ལ་སློབ་སྦྱོང་ཡང་མ་ཡིན་ནོ།། ༣-ལུས་སྦྱོང་། སྤྱི་བའི་བྱ་གཞག་གང་ཞིག་བསྒྲུབ་པའམ། ཡང་ན་མི་རང་གི་འགྲོ་འདུག་ཉལ་འཆག་གང་ལངའ་སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་ལུས་པོ་ཞིག་ནམ་ཡང་མེད་དུ་མི་ེུང་བ་ཡིན་པ་སྨྲས་མ་དགོས། དེ་བས། ང་ཚོས་ལུས་སྲོག་ལོངས་སྤྱོད་མཐའ་དག་ཟེར་དུས། སྔོན་ལ་ལུས་གཙོར་བོར་འཇོག་པ་དང་། སྟོན་པས་ཀྱང་དཀའ་བ་དུ་མ་སྤྱད་ནས་ལུས་པོ་སྡུག་གི་མཐའ་ལ་བསྐྱལ་བསྐྱལ་བའི་མཐའ་མར། འོས་འཚམ་ངང་ལུས་པོ་གསོས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐར་ཐར་བའི་ལམ་སྣ་ཟིན་པ་ཡིན། གསར་བརྗེ་བའི་སྐད་ཆ་ལྟར་བཤད་ན། ལུས་པོ་ནི་གསར་བརྗེའི་མ་རྩ་ཡིན། དེ་བས། སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་ལུས་པོ་ཞིག་མེད་ན་དགྲ་འདུལ་གཉེན་སྐྱོང་ཕར་ཞོག ཐ་ན་འགྲོ་འདུག་ཉལ་འཆག་ཙམ་ལའང་དཀའ་ངལ་ཆེན་པོ་འཕྲད་ངེས་པས། ང་ཚོས་ཅིས་ཀྱང་ལུས་ཕོངས་སྦྱོང་བརྡར་ལ་དང་དོད་ཆེན་པོ་བྱེད་དགོས། གློག་བརྙན་ནང་ལྟར། 文明其精神 野蛮之体魄 ཟེར་བ་ནང་ལྟར། སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་ལུས་པོ་ཞིག་ནམ་ཡང་གསོ་དགོས་ལ། དེའི་ཆེད་དུ་ཉིན་རེའི་སྦྱངས་བ་མེད་དུ་མི་རུང་ལ། ཐ་ན་དམག་ནང་བཞིན་རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་པོར་དཀའ་བ་དུ་མ་ཁུར་དུ་ལེན་དུ་འཇུག་དགོས། ནངས་སྔ་ལངས་བྱས་ཏེ་འགྲོས་དལ་བའི་ངང་རྒྱུག་འདུར་ལྷོད་དགོས་ལ། སྒོམ་དུ་གནས་ནས་རྩ་རླུང་སྒོམ་དགོས། མ་ཟད། ཆར་ཆུ་རླུང་འཚུབ་ཀྱིས་བྲན་དུ་འཇུག་དགོས་ལ། ཆུ་ལ་ཞུགས་ཤིང་བྲག་ལ་འགོས། སྟག་མོའི་མཆོང་རྩལ་དང་། སེང་གེའི་འགྱིང་སྟབས། ཝ་མོའི་འགྱུར་སྟངས་སོགས་ལ་སློབ་ནས། ལུས་ཕོངས་པོ་བདེ་ལྕུག་ལྡན་ཞིང་ཟུང་ཁྲགས་ཁོལ་དུ་འཇུག་དགོས། དེ་འདྲའི་དཀའ་ཐུབ་རྡོ་རུས་ཐུག་པ་བྱས་ནས་མཐར་ལུས་སྲོག་ལྕགས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་གྲུབ་པ་ཡིན་ན། ད་གཟོད། མི་འདོད་ནད་དང་འགལ་རྐྱེན་བར་ཆད། གནོད་པའི་དགྲ་སོགས་ཀྱིས་རང་དགར་ནམ་ཡང་གླགས་མི་འཁེལ་ཞིང་། རང་ལུས་བདེ་ན་རང་སེམས་སྐྱིད་པོ་ཡོང་བ་དང་། རང་སེམས་སྐྱིད་པོ་ཡོང་ན་ད་གཟོད་རང་གི་འདུན་མ་དང་ཕུགས་རྒྱང་ཆེད་ཧུར་ཐག་བྱེད་ཐུབ་ལ། རང་ལུས་བདེ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་རིགས་སྒྲོལ་བའི་གྲུ་ཆེན་བྱེད་ཐུབ་པའང་མིན་ནམ། ༤-གཞན་དག རང་དབང་གི་བརྩེ་དུང་ལ་སྙེག་པའི་བློ་སྤོབས། སྲོལ་རྒྱུན་ལ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་རྒོལ་ཐུབ་པའི་དཔའ་ངར། ཕ་མ་བུ་ཕྲུག་གི་སྐྱིད་སྡུག་སོགས་བརྗོད་པའང་ཡིད་འགུལ་ཐེབས་པ་ཞིག་རེད། འོན་ཏེ། དཔའ་གདེང་ལང་ཚོ་ལྡན་པའི་སློབ་གྲོགས་ཆ། མང་ཤོས་ཤིག་གི་ཚེ་ཡི་འདུ་བྱེད་ཐུང་དྲགས་པས། རླབས་ཆེན་གྱི་བྱ་གཞག་མངོན་དུ་འགྱུར་མ་ཐུབ་པ་ནི་ཡིད་སྐྱོ་བ་ཞིག་རེད། དེ་ལས་ཀྱང་ཡིད་སྐྱོ་བ་ནི། སྔོན་ཆད། མཐའ་གཅིག་ཏུ། སྲོལ་རྒྱུན་གྱི་ལུགས་སྲོལ་རྙིང་བ་ལ་རྒོལ་བ་གཏོང་ཞིང་། འདྲ་མཉམ་དང་རང་དབང་། སྒེར་གཤིས་བརྩོན་ལེན། སྒེར་གཅོད་ལ་ཁ་རྡུང་བཏང་ནས་དམངས་གཙོ་བརྩོན་ཞིང་། རང་དབང་གི་གཉེན་སྲོལ། རིགས་ཀུན་ལ་བརྩི་འཇོག སློབ་གསོ་གཙིགས་ཏུ་བཀུར་བ། རྙིང་གཏོར་གསར་བརྗེ་བྱས་ནས་རང་དབང་གི་སྐྱ་རེངས་ཤིག་བསུ་འདོད་ཀྱི་དཔའ་ངར་དང་ཆོད་སེམས། ལ་རྒྱ་དེ་རྗེས་སུ་རྨང་ནས་བོར་ཏེ། སྔར་ལས་ཀྱང་སྒེར་གཅོད་དང་བྲན་གཤིས་སྤེལ་བ་དེ་ནི། ཆེས་ཡིད་ཕམ་སྐྱེས་འོས་ཤིང་བློས་མི་དཔོག་པ་དང་། ཧ་ལས་ཧོན་འཐོར་བ་ཞིག་རེད། འདི་ནི་སྔ་འདང་ཕྱི་འདང་གང་བརྒྱབ་རུང་། ཆེས་འཇིགས་ཡེར་བ་དེ་ཅིས་མ་ཡིན་ནམ།

时下，毛泽东这个名子又成了一个敏感的词语。

显然，反对与拥护者把一个历史人物抬将出来并非为了搞什么历史研究，在中国每当掀起一次思想的风潮，总是喜欢把作古的人般出来说法论证，在中国有两个人是这些人的最爱，一是孔子，二是毛泽东。

中国人最大的特点是非理性。

这是专制制度悠久的国民所具有的一种难以革除的性格特征，在这一点上很象法国人。

对历史与历史人物总是呈现出奇异的对立的观点，帝国时期，人们对拿破仑的崇拜近乎狂热，复辟时期又将其称作暴君，独裁者，凶手，用他的意大利原名来称呼他。

而第二帝国的建立正是出于对他的怀念，但是帝国倒台后又一次禁止他的家族出现在法国。

几翻风雨，拿破仑依然是法国全盛的象征，安眠于巴黎的荣军院。

这就是民众对历史人物常有的态度。

而中国人比法国人走得还远，不是肉麻的吹捧和美化他的每一个政治行为，就是用最下流的语言辱骂他，当然，在一个死去的巨人身上踢上几脚显示自己的勇气并不是什么真正的英雄，尽管这很时髦，就象是伏尔泰所说，几个苍蝇咬几口，不能羁留一匹英勇的马。

而肆意的吹捧也只能引起更多的厌倦和反感。

几天前，我看到一段某市纪念他的录象，人们在他的塑像前摆上水果和鲜花，然后跪拜。

在年轻人看来，这简直是一种荒唐的行为，但是这也证明，他是如何成功的最终将自己溶入了中国的传统之中。

一般的说来，中国人不大看得起人，相信人，也很难接受新事物，但是一但接受了某种东西，并且将其本土化，那就意味着扎根后再也拔不出来了。

毛泽东作为一个20世纪伟大的历史人物，其最大的特点就是奇异的矛盾。

是浪漫主义的诗人，也是冷酷的政治家，是书生也是军人，是理想主义者也是实践主义者，具有难得的平民意识也有极端的专制思想，是朴素的农民也是傲慢的王者，是叛逆也是君主，是极端的民主也有独裁风范，也就是说，他是一个人，一个复杂的人，既是中国的也是世界的，是传统的化身也是最大的反传统者，是革命的但也是保守的，这就是一个真正浓缩了和集合了历史的人物，他独自承载了一个民族的光荣，也承担了其中的罪恶，他是民意的代表也是个性的典范，是一个极其复杂的历史人物。

本剧选用了他的青年时代，乃是基于一种安全又理想的考虑。

没有人否认年轻时代的他是一个热诚的理想主义者，追求高尚的理想与浪漫的人生。

他后来的许多性格特征在这个时候已经显现出来，极度自信，无所畏惧，喜欢斗争，不乏弹性，读书如命又勇于实践，以道德伦理起步，以暴力终止。

作为一个理想主义者，他并不为世俗琐事所牵挂，以他的出身，即便不做个小学教师糊口也可以回家做个小地主，在那个乱世，也不算没有混下去的饭碗。

但是他天生一副反骨，有中国农民特有的逆反心理，并且一生把这种乡土式的反抗实践到底，他的追求以反抗开始，他的沮丧也以反抗终。

因此他是一个天生的反叛者，反对体制者，出于对官僚体系的厌恶，是个真正的无政府主义者。

在这一点上他很有托尔斯泰的风格，贵族式的叛逆。

而另外一方面，他又具有一种陀斯妥耶夫斯基那种平民情怀，对下层人民充满同情，而这又与俄罗斯式的专制有密切的关联。

他是一个理想主义者，却也不是一个教条主义者，他爱书却也不信书。

他爱书胜于爱枪，最不爱的就是钱。

所以在很大程度上，他把这种对金钱的鄙视带到了后来的国家中。

而在一个讲究实利的民族里可说是个义大于利的典范。

在他身上有强烈的士大夫阶层那种拯救观念，但是他又是一个农民的领袖，一个酷爱水浒的人，这两下的结合就产生了一个造反的书生。

读书本来是中国知识分子近仕的途径，以传统的方式实现其治国齐家的理想，如按照常理，他也不是不可以走这条道路，不过他的反叛精神促使他走上了一条梁山好汉式的道路。

革命就是反叛。

读书就是产生怀疑的第一步，他深知这一点，所以才很注意知识分子的问题。

读书就是对现实的反抗和反思，所以他才要把知识份子赶到田间地头里去改造。

从某种意义上来说，这当然有政治目的，但是就象他所做的很多事情那样，总是好坏掺半，他也确实抓住了中国知识阶层鄙视劳动，贪图物质的一面。

而他的平民精神也注定要在田野里办大学，在劳动中学习，对他的这一举措我是赞赏的。

我对学工与学农学军，完全赞同。

年轻时代的他是读书至上的，但是当他老了又把年轻人赶到田野里去。

他是极端的人。

在中国不极端也做不成事情，因为中国人本性是屈从极端的人。

但是他的极端中确实也有某些务实的考虑，所以我觉得他身上的农民性还是超过了书生性。

他是历史的爱好者，也创造历史，是他恢复了分裂的国家，归于一统，但是也造就了另一种分裂，因此在他身上我总是看到最中国化的东西，总是两下掺半，你很难用一个整体的评价来描述这个人，因此他代表了这个国家和他的时代。

他建立了福利体系，国有工业，巩固了国防，假如没有原子弹，那么会怎样，这就是他留下的大功劳。

不管那些唧唧喳喳的知识分子怎么说。

他建立的一些东西，也许会随着时间的流逝而消逝，但是却留下了一种属于精神层面的东西，并且将其深深扎根于土地之中，这才是他在类似上不会被遗忘的东西。

作为伟大的历史人物，他知道，只有精神的力量是永恒的。

他的一生就是读书与革命。

而认识并且客观的认识他这个人就是真正的理性的认识历史和民族，什么时候对他的评价是基于一个人，就是理性胜利的时候。

就写到这里，免得被删除。

一直以来，对于伟人，我们只能从他们光辉的事迹中瞻仰他们，效仿他们，缅怀他们。

然而，伟人也是人，没有谁一出生就是伟人的。

伟人最初也只是普通的人，是他们独特的经历，深刻的思考，大胆的实践使得他们逐步铸炼出优秀的品质而成就伟人的。

九十四年前，生活在动荡年代的热血青年，心系国家的安危，带着理想，带着责任，走向了救国救民的革命道路。

九十四年后，又是一群人，在荧屏上为我们再现了这样一段动人的历史。

看了这对历史，带给了我们震撼，更带来了深深的思考。

这两天，看完了电视剧《恰同学少年》，真的为之震撼，体会到了什么才是少年应有的青春。

算起来，我已经很久没有完整地看过一部电视剧了。

大概是上了初中以后吧，几乎都没怎么看。

总觉得电视剧的节奏太慢，一个故事要托好长的时间。

这一次，真的喜欢上了这部剧。

实在是太棒了！

在民国初年短暂而动荡的岁月里，湖南第一师范集中了一大批优秀的老师，培养出一大批杰出人才。

本剧就是毛泽东在这段时间里五年半的读书生涯为背景，展现了以毛泽东、蔡和森、向警予、杨开慧、陶斯咏等为代表的一批风华正茂的优秀青年学习生活的故事。

深刻揭示了学生应该怎样读书，教师应该怎样育人，这个与当今社会机密相连的切实主题。

其实，它讲的是青年时代毛泽东的经历。

本应该跟以前的那些“红色经典”一样的，但是，它又确实不一样，走出了一条新的道路。

它将毛泽东这个伟人还原为一个普通的农村青年。

毛泽东也曾是一个普通人，他也是在求学过程中逐步探寻理想，成为一个有伟大抱负的人的。

从中我可以学到很多。

像学习方法，毛泽东很有自己的一套。

闹中求静，静中求学。

他知道自己性子躁是个坏毛病，于是他在最吵闹的地方学，以求得改进。

他看书喜欢圈点批注，只要是他看过的书，边边角角，上下空白之处，都有他的手迹。

他认为，看书不做笔记就想没看过一样。

他精通国文、历史、地理、哲学等社会学科，但对于数学、理化、美术、音乐这些课程兴趣不大。

这是他的一个特点。

而当时，他遇上了开明的老师，老师们对他因材施教。

我想，这一点，他是很幸运的。

他也提出，学生除了学习以外还应该强健体魄。

要文明其精神，野蛮其体魄。

他重视体育锻炼，自创毛氏六段体操。

踢足球，只要是他守的门，就没有失过分。

当然，这都跟他的理想和抱负关系很大的。

他以中国为己任。

他说：“我们学生不挺身而出，谁挺身而出？

”他喜欢《少年中国说》。

认为中国之命运在我少年。

当他带着手无寸铁的不到二百学生军通过超人的智谋冒充两万桂军使得三千全副武装的北洋军阀溃军缴枪，真为他的智慧和勇气折服。

时评，通身是胆。

这是毛泽东平生第一次军事行动。

而当他晚年回忆的时候只轻描淡写地说了句：“那是我军事生涯的开始……”当时的热血青年们，都可以为了自己的理想，为了自己的抱负，奉献精神，奉献生命。

还有就是毛泽东与他的母亲之间的真挚的感情。

他一生对母亲非常孝顺，母亲对他的一生影响深远。

家书，亲手为母亲改顶针，送母亲进城看病，到最后形成对农村妇女悲惨命运的一种关注。

看了这部剧之后，毛泽东的形象丰满了许多。

或许剧中的演员跟我们心目中的毛主席形象上不相似，但是他精神上一定是神似的。

剧中还成功地塑造了许多鲜明的形象。

少年都是意气风发，教师都是博学明理。

独立寒秋，湘江北去，桔子洲头。

看万山红遍，层林尽染；漫江碧透，百舸争流。

鹰击长空，鱼翔浅底，万类霜天竞自由。

怅寥廓，问苍茫大地，谁主沉浮？

携来百侣曾游。

忆往昔峥嵘岁月稠。

恰同学少年，风华正茂；书生意气，挥斥方遒。

指点江山，激扬文字，粪土当年万户侯。

曾记否，到中流击水，浪遏飞舟？

——毛泽东 《沁园春•长沙》如果没有看过电视剧《恰同学少年》，这首词也许只会静静地躺在我对高中生活残存的记忆里，不再有任何波澜。

第一次播出时，只把它当成一般的革命教育篇，因此便错过了。

今年暑假，由于老师的推荐，认真地看了一遍，不得不承认，我被深深地震撼了，直到昨天看完全集，心中都是充满了感动。

开学第一天，校长孔昭绶便亲自来到宿舍看望同学时，望着一双双期待而又充满力量的眼睛，他不无感慨：“我中华百年积弱，只因大智未开”，鼓励学生们“以我之所学，为民智之开启而效棉薄，为民族之振兴而尽一己之力”，这既是对学生的期待，也是一师的老师们毕生所固守的梦想。

学生们或许没有发现，这个夜晚，他们的人生已经开始改变。

修身课老师杨昌济为他们上了第一课，台上是祥和而充满智慧的老师，台下是一颗颗火热的心。

“何谓修身？

修养一己之道德情操，勉以躬行实践谓之修身。

”在之后的五年里，毛泽东和他的同学正是以自已的行动回答了昌济老师这一问。

他们自强不息。

是他们成立了读书会，纵论国家大事，寻求人世真理，一次次的辩论和讨论，让他们逐渐找到了真理。

也是他们，或则秉烛夜读，或则本着“野蛮其体魄”的宗旨锻炼身体。

还是他们，成立学生军，以军人的标准要求自己。

他们勇敢无畏。

在湖南的舆论都被控制，人民都被蒙蔽时，校长敢把“论袁大总统亲日政策之英明”的征文换成对袁世凯的口诛笔筏，敢冒死组织学生集会，一席慷慨激昂，荡气回肠的讲话，感动了多少人。

学生们则找来进步言论，刊印成书散发。

也是他们，用鞭炮和烧火棍逼走了三千土匪，保住了长沙城。

他们同样调皮。

在雨里大叫，在街头朗读，为了办工人夜学，他们还上街演戏。

他们也会坐别人的霸王船，他们巧妙地帮助被逼婚的女孩子，让土财主哭笑不得。

是的，毛泽东是当之无愧的主角，他的思想，他的体魄，他的能力，他的勇敢，让他成为学生的中心，他的地位是不容动摇的。

但是，这部电视同样成功地塑造了毛泽东身边的众多英雄形象。

校长孔昭绶思想先进，正义凛然，老师杨昌济才学过人，品德高尚，其他老师也同样为人师表，让人敬佩。

蔡和森的平和内敛，萧子升的满腹学问，向警予的热情大方，陶思咏的坚强执著，杨开慧的活泼可爱，都让人难忘。

在家长当中，毛母吃苦耐劳，蔡母敢于主动离婚，以及舍身救了校长的三爹，都是电视剧的精彩之处。

在电视剧的结尾，介绍了剧中人物的实际命运，不难发现他们或则的共产党的早期创始人和参与者，或则是党和国家领导人，或则是优秀的老师。

其中有不少人为了革命事业，献出了生命。

也许仅仅感动还不够吧，我们应该由此进行思考，使其有益于我们目前的发展。

梁启超的《少年中国说》即使到现在，仍然是正确的，少年，是中国的希望。

曾经，作为“80后”，我也自信满满，也许有些娇气，有些懒惰，但是我们的思想是端正的，我们是有能力的，我们也是愿意付出的。

但是看过这部电视剧，我不得不承认，不论是思想的深度，勇气，还是吃苦耐劳，甚至是智慧，我都比不上先辈。

要想负责起中国的未来，让中国永远摆脱“被人耻笑”的岁月，让中国傲然自立，青年的责任是重大的，我们实在是还有太多的路要走。

辨明是非，提高自我，履行责任，修身养德，这应该是学生不变的责任。

其实，除了青年，还有很多要反思的事情。

扪心自问，与20世纪初相比，我们的教育是不是少了什么？

为了更好的发展，我们当然不能固守着一切传统文化，只是，有些传统的东西，真的不应该抛弃，中国，永远不会，也永远不能等同于任何一个其他国家。

谁都渴望安逸地生活，可是谁来保证生活的安逸？

‘衡山西，岳麓东，城南讲学峙其中人可铸，金可溶，丽泽绍高风多才自惜夸熊封男儿努力慰为万夫雄’毫不夸张的说，这是我人生中最重要最喜爱的一部电视剧，也是唯一一部我可能看了上百遍的电视剧，因为爸爸讲的很多故事，所以从小就是主席的脑残粉，对主席的故事一直很感兴趣。

大概初中时候第一次看这部剧，继而高中开始了疯狂的重温之路，之所以疯狂，是因为每次微机课我都要看这个，几乎每个人都知道我喜欢这部剧，我几乎背下了剧里的台词，会唱剧里的片尾曲和校歌，连带着第六集大家一起朗诵的少年中国说，每一次重温，心情都跟着澎湃，热血而豪情万丈。

不得不说，我向往那个时代，我向往那样一群志同道合的人，我向往那样开明的老师和校园，向往早期革命先烈身上的一往无前和大气豁达！

这样的电视剧我记得名头是红色青春励志偶像剧，当然会有一定程度的戏说，但是足以激励青年人！

校长老师们身上的气节，毛泽东，蔡和森，向警予，陶斯咏身上的无谓，都让人敬仰！

我最喜欢的出了第六集大家一起朗诵少年中国说，还有孔校长明耻大会的演讲，蔡和森的课堂辩论‘我若相信崇高，崇高自与我同在，而区区人言冷暖，物欲得失，与之相比，又渺小的何值一提呢’，还有考试成绩出来那一集‘纵横驰骋间豪气冲天，立意高远而胆识惊人’！

哪怕反派也都很有特色，刘俊卿坏的那么真实自然，汤乡铭那么变态可怕～～～这部剧之后，我为它写了长长的观后感，至今当感觉没有动力，依然会拿出来重温，真的就是会充满斗志，所以我将它放在心中一个特别的地方存放，时常回味，慢慢品尝。

心因之旷达，情因之豪放，毅因之更坚，性因之乐观！

这部好剧，我放在内心珍藏，贡献我豆瓣的第一个全五分！！！

随口聊聊本剧几个女性角色，可以说各有各的美好，各有各承载的光明。

第一女主陶斯咏（历史上的陶毅），长沙商会会长的女儿，以千金之躯行革命之事的新女性。

瞧不起懦弱的富家子表哥，成天和一师这帮穷小子一起忧愁国事，在阶级和正义之间敢于选择后者。

她对男主落花有意的倒贴和子升我欲怜卿卿不识的三角设置我觉得是本剧剧情上最大的败笔，但放在角色身上，也多少体现出她冲破旧婚姻追求个人解放的勇气与光彩。

第二女主向警予，不刻板的女中豪杰，真真的神采飞扬侠气在，敢作敢当敢破敢立，化名男士考学后又弃榜，只为教天下人见识女子也有才学本事。

家境殷实而脾性不骄，视一切众生光明平等，当街给人擦皮鞋也不亦乐乎，和小蔡的感情线美好得教人叹气。

码头擦皮鞋，文章倾人城，结缘倒在识君前。

教堂墙外解语，岳麓骤雨初歇，橘洲芳草对坐，江湖儿女同志爱人，觉醒的过程真动人。

第三女主赵一贞，根据𝟏𝟗𝟐𝟎年代一位在出嫁当日自杀之少女的真实形象改编。

茶店老板家的小家碧玉，性子甜软得像长沙八月的桂花雨，却在地头蛇的垂涎面前宛然自珍，敢于为自己一个小小生命的爱情做主。

她爱的男人刘俊卿是这部剧里少见的败笔角色（太小丑化），但她不辱没自己的尊严。

然后是开慧和蔡畅两个小丫头片子，正是天真烂漫的年纪，抱着进步杂志听兄长们挥斥方遒已经是她们的宿命。

路遇工人因不识字被刁难，马上想到要开办公益夜学，彼之苦难与我何干？

少年人有不能被欺负的志气，实是教同胞都不要被人欺侮。

还有几个配角。

在王家做丫鬟的阿秀，一个没受过教育的底层女子，出场不多，照样写得光彩照人，靠自己的劳动撑起全家的生计，有富贵不淫贫贱不移的朴素本色，人格心性皆比她那混账哥哥强十倍，王家少爷爱她，爱得荒诞却值得。

蔡和森的妈妈葛建豪，一样是出场不多，但只岳麓夜雨那一场戏足矣。

经历了风霜依然有旺盛的生命力，那是一直在与生活、与旧世界旧观念对抗的女性才有的谁也夺不走的自信。

最难忘是她带着蔡畅在破院子里糊成堆的火柴盒，一边背诵普希金的《假如生活欺骗了你》，这种自强不息的质感情节是某某年代的编剧能写出来的吗？

歌德说，永恒的女性引领我们上升。

我觉得优秀的角色不分性别，好作品中无论男性女性角色都能够引导我们上升。

我们一起上升。

“美哉，我少年中国，与天不老；壮哉，我中国少年，与国无疆！

”看过《恰同学少年》的观众们，一顶不会忘记梁启超先生的这篇《少年中国说》。

又正如这字字珠玑，至理名言，我少年，担负着历史的重任。

这个道理，古往今来都没有改变过。

在这个关于少年与国家命运的电视剧里，毛泽东无疑给人留下了深刻的印象。

记得他进入一师就读之前，倒立着读书是他每天的必修课；进入一师后，锻炼身体也成为他生活的一部分。

热爱读书而又珍惜身体健康，这是少年毛泽东给我的第一印象。

仍记得，在一师与长郡中学的足球友谊赛中，毛泽东未失一球，从此在长沙城内名声大震。

看到那绿茵场上活蹦乱跳的“石三伢子”，我不禁想起了深更半夜在第一师范校立图书馆内挑灯夜读的本科第八班学生毛泽东。

如此之文史奇才，对读书抱有极大的热情，却没有对体育运动置之不理，反而更加重视，更有甚者，“越是刮风下雨，他越要出来锻炼。

”反观今日之校园，有体育细胞的人不在少数，可是能在学习与锻炼中找到平衡点并在两个方面都有所造诣的人才，不能说没有，但也可说是屈指可数吧！

即使我们身边有那么几个“全才”，他们之中又有谁会在考试临近时每天花上四十分钟专注于体育锻炼呢？

虽说许多退役的运动员在清华北大等名校留下足迹，更有去国外镀金归来的，可他们之中又有几个人能如毛泽东般张口便对自己专攻之业娓娓道来呢？

当年的第一师范不乏潇湘学界翘楚，这些致力于教育的人们带给一师的学生们不少做人的道理。

正所谓“一日为师，终身为父。

”“板仓先生”杨昌济曾送给毛泽东的四个大字“修学，储能”想必让他这位得意门生为之奋斗一生了吧？

而黎锦熙这位伟大的学者从一师调入北大之后，不也处处惦记着那群学生们吗？

在反动分子冲如一师搜查“倒袁逆书”时，上至国学老教师袁吉六，下至年轻的美术老师，都肩负起这个“突围”的责任，确保了一师学生们的安全。

即便是被毛泽东等学生们驱逐的老校长张干，在晚年也接受了毛泽东的道歉，保持了与他的良好的师生关系。

更让人难忘的是孔昭绶校长的“明耻大会”。

他告诉我们，教育乃救国强国之道，教育不必局限于教科书上的文字之间，有什么样的教育便出什么样的人才。

不仅要掌握知识，更有获取能力，帮助需要帮助的人，这样才能体现我们的价值啊！

“与天斗，其乐无穷；与地斗，其乐无穷；与人斗，其乐无穷。

”毛泽东的这段话，可谓是亲身体验之所感啊！

他愿意去斗，又能在这斗之中获得无穷的快乐，都是因为他胸有大志。

他想要磨练自己的意志，所以他不惧怕狂风暴雨坚持锻炼；他想要博览群书，所以他珍惜着一分一秒专心读书；他想要克服困难，所以他大胆游学绝不放弃......这一切，将毛泽东这个立志救国的形象展现在我们眼前。

你想要做，就可以做到。

毛泽东、萧子升、蔡和森、向警予这些人，都不是高不可及的。

只是他们心中的志向比我们大罢了。

有了这志向，便有了前进的力量。

还记得，毛泽东说过，“他们可以，为什么我们不可以？

”我们不比任何人差！

只要相信，行动起来，我们就能超越前人。

有了这样的志向，我们便能征服天地，达到“天地人”之和谐。

问苍茫大地，谁主沉浮！

这种开创先河体现在两点上：第一次将革命历史题材以青春偶像剧的形式进行展现，而且取得了成功，这种方式影响到后来的《我们的法兰西岁月》，最近的《觉醒年代》等一些列影视剧的制作。

其次，没有完全拘泥于真实的历史，而是采用类似《三国演义》七分史实、三分虚构的方法，在大部分主要人物、背景和故事情节有历史依据的基础上，虚构了少部分人物，同时在人物关系和情节的细节做了相当程度的细化和扩充。

可以说，正是因为这两点，《恰同学少年》提升了对于当代年轻人的吸引力。

从影视创作来说，这两点都是一种进步，正是因为有了两点，历史人物才从历史属性的形象，发展为兼有历史属性和文学属性的形象，就像《三国演义》中的关羽、诸葛亮那些人一样。